Van bevrijding tot bevrijdingsfeesten . Een kroniek van 14 maanden (september 1944 – november 1945).
Toen op 3 september 1944 de eerste geallieerde troepen door onze streek trokken, leek een einde te komen aan vier jaar oorlogsellende. Het zou echter nog meer dan een jaar duren vooraleer er grootse bevrijdingsfeesten plaatsvonden. Een blik op de verslagen van de schepencolleges en gemeenteraden van Geraardsbergen en deelgemeenten, voor zover zij volledig bijgehouden werden, leert ons ook met welke problemen de lokale besturen in de maanden na de bevrijding te kampen hadden.
De bevrijding van Schendelbeke en de koningskwestie.
Op 3 september 1944 wordt Schendelbeke bevrijd. Onmiddellijk treden de oude schepenen opnieuw in functie. Er barst een enorme vreugde uit onder de bevolking. In schril contrast met de volksvreugde staat de volkswoede. Die volkswoede richt zich naar de “verraders” en zal uitmonden in de repressie.
Geraardsbergse gewapende verzetsstrijders in de Tweede Wereldoorlog Sabotage, spionage, verraad, martelingen, executie en dood.
Dit is het verhaal van verzetsstrijders Cesar De Schuiteneer en Zoë Foubert.
Vredesfeest in Viane.
Op zondag 3 september 1944 rond 13 uur reden de Engelsen vanuit de Akrenstraat Viane binnen. Via het dorpsplein en de Kasteelstraat (nu Edingseweg) namen ze de richting van Edingen. Hiermee kwam voor de Vianenaars wel een einde aan de bezetting maar het zou nog een hele tijd duren vooraleer men aan feestvieren dacht.
Eén offer was niet genoeg.
De familie Van Causenbroeck uit Ophasselt betreurde tweemaal het sneuvelen van een zoon, één in de Eerste Wereldoorlog en één in de Tweede Wereldoorlog.